Informatie op het internet over timeout als opvoedstrategie. Een analyse met inhoudelijke en formele criteria

Introductie. Op het internet is de meest uiteenlopende informatie te vinden van zowel professionals als leken. De gezaghebbendheid, actualiteit, volledigheid, nauwkeurigheid en leesbaarheid van professionele informatie staat ter discussie. Naast enkele formele eisen en een goede leesbaarheid moet de inhoud van pedagogische informatie over een complexe opvoedstrategie als time-out, die bij een onjuiste uitvoering tot machtsmisbruik kan leiden, expliciet gebaseerd zijn op empirische evidentie en op aanwijzingen van experts. Doel. Vaststellen of online informatie over time-out aan kwaliteitscriteria voldoet. Methode. Via een zoekstrategie identificeerden we Nederlandstalige websites (N = 24) met informatie over time-out. De gevonden teksten werden geëvalueerd aan de hand van drie formele criteria (HON), vijf evidence-based inhoudelijke criteria, vijf door experts genoemde practice-based criteria en het leesbaarheidsniveau (CEFR), resulterend in een score van 0-10. Resultaten. Een kwart van de websites scoorde voldoende (laagste cijfer: 2, hoogste cijfer: 7.6; M = 4.6; SD = 1.5). Het leesbaarheidsniveau van de teksten was goed tot redelijk goed. Aan twee van de drie formele criteria werd slecht voldaan. Geanalyseerde websites voldeden redelijk aan één van de vijf op empirisch bewijs gefundeerde inhoudelijke criteria over time-out en goed tot redelijk aan drie van de vijf inhoudelijke criteria die in de praktijk belangrijk zijn. Op de websites die als eerste getoond worden in de resultaten van een standaard zoekmachine kunnen ouders de meest essentiële informatie over time-out vinden. Discussie. De informatie over time-out op Nederlandstalige websites is meestal niet volledig en voldoet vaak niet aan formele en inhoudelijke criteria. Een ‘gouden standaard’ voor informatie over time-out ontbreekt evenwel. Onderzoekers noemen diverse opties om met de gevaren van onjuiste informatie op het internet om te gaan: mediawijsheid van ouders vergroten, verantwoordelijkheid van beroepskrachten versterken, een ‘gouden standaard’ hanteren of een keurmerk instellen. Aan de hand van de resultaten van dit onderzoek wordt gepleit voor een combinatie van de diverse opties en nadruk gelegd op de mediaverantwoordelijkheid van individuele beroepskrachten in het pedagogisch werkveld.